ผู้ปกครองหรือคนที่มีโอกาสอยู่ร่วมกับเด็กเล็กที่อายุไม่ถึง 10 ขวบ อาจจะเคยพบว่า ลูกหลานชอบพูดคนเดียว เหมือนเป็นพฤติกรรมที่ไร้สาระ แต่แท้จริงแล้วการกระทำนั้นเป็นสิ่งสำคัญและส่งผลต่อชีวิตและอุปนิสัยของเด็กในอนาคต นักจิตวิทยาค้นพบว่า การพูดพึมพำคนเดียวของเด็กแสดงว่า เด็กคนนั้นกำลังใช้ความพยายามแก้ปัญหาหรือไขความสับสน ยิ่งกิจกรรมยากเขาก็จะยิ่งพูดกับตัวเองมาก ดังนั้น หากผู้ใหญ่เห็นเด็กพูดกับตัวเองควรเข้าไปช่วยชี้แนะหรือให้กำลังใจ ไขข้อข้องใจของเด็กว่า ต้องทำเช่นนั้นเพราะอะไร เด็กจะได้เห็นวิธีการแก้ปัญหา และค่อยๆ ให้เด็กพึ่งตัวเองในครั้งหน้า เมื่อโตขึ้น เด็กจะสามารถแก้ปัญหาชีวิตได้ด้วยตนเอง
แต่หากผู้ใหญ่ห้ามไม่ให้เด็กพูดพึมพำกับตัวเอง เด็กจะกลายเป็นคนเก็บกด ไม่กระตือรือร้นในการทำกิจกรรมหรือเรียน และเมื่อโตขึ้นก็จะเป็นผู้ใหญ่ที่ขาดวุฒิภาวะทางอารมณ์ในที่สุด.
ที่มา เดลินิวส์
